Rhynocoris iracundus – Srogoń baldaszkowiec

WYGLĄD

Gdy na początku go zobaczyłam, myślę sobie „jeny co za kosmita!”. Wydaje mi się, że jego wygląd jest dość charakterystyczny i dużego komentarza tutaj nie potrzeba. Ubarwienie tego chrząszcza jest czerwone z czarno zafarbowanymi fragmentami. Jego główną cechą charakterystyczną jest, długa trójczłonowa kłujka, która służy mu do przekłuwania ofiar i wysysania z nich hemolimfy. Mimo faktu posiadania skrzydeł, lata niechętnie i tylko na małe odległości. Owad posiada również silnie zbudowane odnóża. Długoś jego ciała wynosi 14 – 18 mm.

WYSTĘPOWANIE

W Polsce srogoń baldaszkowiec spotykany jest dość często, lecz nie pospolicie. Przebywa głównie na kwiatostanach roślin selerowatych, gdzie poszukuje ofiar. Występuje najczęściej na łąkach, w zaroślach czy przydrożach, natomiast mojego osobnika spotkałam w ogrodzie. Dorosłe owady latają od maja do sierpnia. Larwy pojawiają się właśnie pod koniec lata, ale prowadzą dość skryty tryb życia, wśród niskich roślin czy pod kamieniami. Zimuje w postaci larwy.

TRYB ŻYCIA

Srogoń baldaszkowiec jest bardzo sprawnym drapieżcą. Gdy upoluje ofiarę, przytrzymuje ją przednimi odnóżami, wbija kłujkę, a następnie wysysa wnętrzności jednocześnie wypuszczając enzymy trawienne. Jego głównym celem są pszczoły, muchy, osy, motyle, a również chrząszcze. Larwy tego chrząszcza są bardzo podobne do imago, lecz są mniejsze i nie posiadają wykształconych skrzydeł. Podobnie do rodziców prowadzą drapieżny tryb życia.

CIEKAWOSTKA

Jak większość chrząszczy może wydawać dźwięki, które tworzy pocierając kłujkę o przednie odnóża. Ten dźwięk przypomina ćwierkanie i jest dość charakterystyczny.

Jeszcze na zakończenie dodaje małe ostrzeżenie. Owad po wzięciu na ręce może wbić kłujkę w skórę, a wydaje mi się, że to może być nieprzyjemne doświadczenie, więc uważajcie na tego jegomościa.

Gatunkiem podobnym do srogonia baldaszkowaca jest srogoń napastnik (Rhynocoris annulatus), ale różni się jednolicie czarnymi przedpleczem i pokrywami skrzydeł.