Chalcophora mariana – Miedziak sosnowy

Znany również pod nazwą bogatek miedziak.

WYGLĄD

Miedziak sosnowy należy do naszych największych krajowych bogatek, a długość jego ciała osiąga nawet 24 – 30mm. Ciało ma szerokie i spłaszczone, ale im bliżej końca tym robi się węższe i zaostrzone. Ubarwienie tego chrząszcza jest czarne z miedzianym połyskiem, a od góry na przedpleczu i pokrywach ciągną się szerokie bruzdy pokryte łuseczkami. Warto też wspomnieć, że miedziak sosnowy jest jedynym przedstawicielem tego rodzaju w Polsce.

WYSTĘPOWANIE

Bogatek miedziak nie jest zbyt częsty w naszym kraju. Po nazwie możemy wywnioskować, że głównie lubi przebywać w lasach sosnowych, a w szczególności na glebach piaszczystych i z dużą ilością słońca. Mój osobnik wylądował tuż przede mną na powalonej sośnie oświetlonej przez słońce, lecz pozwolił zrobić sobie tylko jedno zdjęcie i odfrunął. Jest dość płochliwym, więc musicie być czujni i szybcy jeśli chcecie go sfotografować. Dorosłego osobnika spotkamy od maja do sierpnia.

TRYB ŻYCIA

Jego larwa, podobnie do larw wszystkich bogatkowatych ma silnie wydłużone ciało, które w przedniej części jest znacznie poszerzone i spłaszczone. Żyje pod korą martwych sosen, gdzie drąży korytarze, a po kilkuletnim rozwoju przepoczwarza się w leżącej tuż pod korą komorze. Tak jak wspomniałam wyżej, okres rozwoju z larwy do imago może trwać od 3 do nawet 6 lat.

CIEKAWOSTKA

Miedziak sosnowy żywi się drewnem, a w szczególności pniakami, bądź konarami, które są już porośnięte grzybnią. Natomiast zdarza się, że atakuje również drewno użytkowe, takie jak słupy technicznych i przez to mogą wyrządzić wiele szkód. Niestety z racji wycinek drzew jego populacja się zmniejsza, więc szukajcie go póki jest jeszcze okazja, żeby go zobaczyć. Na zakończenie dodam, że ten owad jest wyjątkowo płochliwy tylko w słoneczne dni, w pochmurne możemy go nawet trzymać w dłoniach.